Vanaf mijn stek zie ik veel wol. Echt VEEL wol. Niet de wol die zij onder mijn neus spint, want dat valt eigenlijk best mee. Of tegen, want als Spinkabouter zie ik natuurlijk graag de hele dag wol voorbij vliegen. Nee, ik bedoel die bergen. Hele hopen groeien er achter haar. De wol puilt uit dozen, mandjes en zakjes, in alle denkbare kleuren. Vanmiddag hoorde ik haar weer mompelen: “Ooh, ik heb helemaal geen wol die bij dit draadje past! Waar moet ik dit nou mee twijnen?? ”
Elke keer als ik dat hoor dan breekt mijn klomp. Als ik klompen had, want ik ben een Spinkabouter: geen hout aan de voeten, maar hout onder de bips. Maar die menselijke drang naar meer! Ze zal het nooit leren. Als Spinkabouter weet ik als geen ander dat je het moet doen met wat je hebt. Maar zij zoekt verwoed verder naar een nieuw wolletje. Ik zeg natuurlijk niks, maar ik denk veel.
“Spint eer gij begint”
(De Spinkabouter)
De blogberichten van de Spinkabouter zijn ook (met enige vertraging) te volgen via http://www.facebook.com/jocreaties
JOC Creaties | De Spinkabouter 