Ze zit er weer. Gelukkig. Als ik een mens was zou ik nu een diepe zucht van verlichting slaken. Maar wij Spinkabouters zijn nu eenmaal wat meer ingetogen. Wij kijken slechts tevreden neer op het wiel terwijl wij denken: Wiep Wiep Wolletje!
Het geluid van het wieltje vertelt ons altijd meer dan duizend woorden. Soms schud ik heen en weer van het driftige getrap. Dan weet ik dat mij beter gedeisd houd. Maar vandaag laat ik mij heerlijk wiegen bij het zachte gesnor en droom ik tevreden weg….
Ik denk aan wollige taferelen, pluizig en zacht, gehuld in een serene warmte…
Ik schrik op uit mijn gemeimer als het laatste plukje wol je over de spoel vliegt. Het is weer voorbij. Maar ik koester de zoete herinneren aan dit fijne draadje dat glanzend om de spoel gewikkeld zit.
Zucht.
( Voor wie mee wil dromen: https://youtu.be/7LAtvBL0QIs )

“Zoals het wieltje thuis snort, snort het nergens”
(De Spinkabouter)
De blogberichten van de Spinkabouter zijn ook te volgen via http://www.facebook.com/jocreaties